Dziedziczenie i klasy w Pythonie

Dziedziczenie jest jednym ze sposobów promowania braku konieczności zbytniej pracy, co pomaga nam uniknąć konieczności wielokrotnego kodowania tego samego kodu, być może myślimy, że możemy to zrobić za pomocą funkcji, ale co się dzieje, gdy mamy klasę i chcemy zrobić bardzo podobny, który zmienia tylko jeden lub dwa aspekty, tutaj to wchodzi w grę.
Dziedziczenie to nic innego jak przekazywanie atrybutów i metod klasy nadrzędnej i abstrakcyjnej innej, niezależnie od tego, czy chcemy ją uszczegółowić, czy też znacznie bardziej abstrakcyjną, poszerzając jej spektrum działania.
Wyobraźmy sobie przez chwilę, że musimy zrobić klasę prostokąta, jest to coś dość specyficznego, ponieważ prostokąt jest zdefiniowanym kształtem geometrycznym, ale mimo to ma cechy wspólne z innymi figurami, a co jeśli zamiast tworzyć konkretną klasę zrobimy Klasa Figures, która zawiera wspólne aspekty i atrybuty, a następnie nasza klasa prostokąta dziedziczy te atrybuty, a my musimy tylko dodać określone metody i atrybuty.
Klasa to nic innego jak zbiór abstrakcyjnie zdefiniowanych atrybutów i metod, na podstawie których możemy budować obiekty. Widzimy przykład w życiu, jeśli widzimy ptaka przez okno, to musimy wiedzieć, że należy on do klasy ptaków, ale jeśli ten ptak jest orłem to mówimy, że jest to jeden z podklas orłów, co z kolei należy do klasy ptaków, a zatem możemy kontynuować określanie od wyższego poziomu abstrakcji (Ptak) do poziomu bardziej szczegółowego (orzeł), a atrybuty orła są tym, co definiują i odróżniają go od innych ptaków.
Zobaczmy mały przykład, jak zbudować nasze klasy w Pythonie.

Jak widać definiujemy klasę osoby, a jej głównym atrybutem jest nazwa, tworzymy kilka metod nadania i sprawdzania nazwy oraz metodę powitania, która pozwala nam sprawić, by obiekt powiedział swoją identyfikację.
Zobaczmy, jak to wszystko działa w kontekście prostego programu.

POWIĘKSZAĆ

Jeśli spojrzymy na przypisanie foo = Person(), tak naprawdę tworzymy obiekt typu Person(), więc teraz foo będzie miało atrybuty i dostęp do metod klasy Person.
Następnie widzimy, że wywołujemy metodę setName() dla dwóch różnych obiektów, tutaj już określamy każdy z różnymi atrybutami, ale należą one do tej samej klasy, coś podobnego do przykładu orła, który widzieliśmy kilka akapitów temu.
W końcu podczas wywoływania metody powitania () każdy obiekt demonstruje swoją różnicę, mimo że zaczyna się od tego samego abstrakcyjnego pochodzenia. W ten sposób nie musieliśmy pisać kodu definicji dla każdego obiektu, ale po prostu ponownie użyć abstrakcyjnego kodu klasy Person.
Na tym kończymy ten samouczek, jest to dość teoria, którą musimy nadal ćwiczyć i pogłębiać, ponieważ jest to podstawa programowania obiektowego, które pozwoli nam wykorzystać wiele funkcji Pyton.