Spisie treści
W poprzednim samouczku omówiliśmy różne typy sieci, które można mieć w zależności od sposobu komunikowania się węzłów i ich rozmiaru. W tym samouczku zamierzamy wykonać kolejny logiczny krok, którym jest rozwinięcie tematu najpopularniejszych sieci w naszych domach, sieci LAN. W szczególności zobaczymy 2 podstawowe typy sieci LAN i sposób ich działania.Jest to najpopularniejszy model sieci, nawet w Internecie jest to model dominujący. W tym modelu każde urządzenie spełnia określoną funkcję: klienta lub serwera. Te urządzenia, które służą jako serwery, są zaprojektowane do współdzielenia swoich zasobów ze wszystkimi klientami w sieci. Jest to najpopularniejszy model w biznesie, ponieważ wymaga znacznych inwestycji w urządzenia typu serwerowego, takie jak maszyny MS Blade lub VCE VBlocks.
W modelu Klient-Serwer serwery znajdują się w przestrzeniach specjalnie zaprojektowanych do ich przechowywania, powszechnie nazywanych „serwerroomami” lub „centrami danych”. Przestrzenie te są klimatyzowane, aby utrzymać temperaturę serwerów (co może wymagać klimatyzatorów przemysłowych) i chronić je przed uszkodzeniami fizycznymi, ponieważ zawierają najważniejsze informacje o firmie i nie wymagają częstego fizycznego dostępu. Wszystkie urządzenia, które nie spełniają roli serwerów, są zatem klientami.
POWIĘKSZAĆ
Ponieważ serwery te wymagają dodatkowo wysokiej dostępności, muszą mieć nadmiarowe zasilacze i dyski twarde, aby mogły przetrwać każdą awarię bez pozostawiania całej firmy odłączonej od posiadanych ważnych informacji.
W większości przypadków serwery te mają specjalnie zaprojektowany dla nich system operacyjny, taki jak Windows Server, Linux lub UNIX, w taki sposób, aby ułatwić dystrybucję obsługiwanych przez nie zasobów. Serwery te mogą być również dystrybuowane zgodnie z ich funkcjonalnością (serwery drukowania, przechowywania, faksowania, poczty e-mail itp.) lub mogą istnieć, aby wspierać się nawzajem w przypadku awarii, a nawet kilka serwerów może działać jako jedna duża maszyna dzięki przetwarzaniu równoległemu technika.
Komputer kliencki na ogół komunikuje się tylko z serwerami, a nie z innymi klientami. Dzisiejsze popularne systemy operacyjne mogą obsługiwać połączenia klientów bez konieczności dalszej konfiguracji.
P2P odnosi się do „peer to peer”, co z grubsza tłumaczy się jako „peer to peer” lub „jeden do jednego”, zasadniczo składa się z sieci, w której wszystkie komputery w sieci działają jako serwery i jako klienci (z odpowiednimi ograniczeniami bezpieczeństwa).
Jak wyjaśniliśmy w naszym poprzednim samouczku, jest to najczęstsza sytuacja w sieciach lokalnych i może być myląca, ponieważ pomimo pracy w P2P, w wielu kontekstach wymienione są działania klienta (jeśli węzeł żąda zasobów) lub działania serwera (jeśli węzeł przyznaje je).
Pomimo faktu, że nie ma formalnego ograniczenia rozmiaru sieci P2P, ze względu na silną presję, jaką zwykły komputer ma na spełnianie funkcji serwera pod względem wydajności, bezpieczeństwa i dostępu, system operacyjny Windows stawia granicę 5, 10 lub 20 do liczby klientów, którzy mogą być jednocześnie podłączeni do maszyny. Limit ten nazywa się „Maksymalna liczba otwartych sesji” i możesz go zobaczyć, wykonując polecenie serwer konfiguracji sieci w wierszu poleceń jako administrator.
Największym problemem tego typu sieci jest prawidłowe zarządzanie bezpieczeństwem i komunikacją między równorzędnymi sieciami, natomiast główną zaletą jest możliwość utrzymywania rozproszonych serwerów. Tak czy inaczej, o ile nie jest to niewielka organizacja, firmy muszą mieć model klient-serwer, aby centralnie zarządzać zasobami i zapobiegać cyberatakom. (więcej na ten temat możesz przeczytać w tych samouczkach)
Cóż, na razie to wszystko, będę nadal starał się podawać podstawowe informacje (i nie tak podstawowe) na temat sieci tydzień po tygodniu.
Jak zawsze czekam na Wasze komentarze, do następnego razu!Podobał Ci się i pomógł ten samouczek?Możesz nagrodzić autora, naciskając ten przycisk, aby dać mu pozytywny punkt
