Dzisiaj zobaczymy struktury kontroli przepływu, zwane również po prostu strukturami kontrolnymi lub szczególnie strukturami iteracyjnymi. Instrukcje te są bardzo interesujące i wykorzystywane, ponieważ ewoluują koncepcję od programu do inteligentnego programu.
Czemu?
Jeśli nie używamy struktur kontroli przepływu, program jest prosty. Jest to program, który początkowo używa tylko zmiennych i operatorów w tym, co możemy nazwać sekwencją instrukcji w czasie liniowym, czyli jedna po drugiej.
Wprowadzając struktury, które zobaczymy poniżej, nasz program przestaje być zwykłą liniową sekwencją nieefektywnych instrukcji, by stać się programem zdolnym do podejmowania decyzji w zależności od wartości obsługiwanych zmiennych, stąd nazywamy je „inteligentnymi” .
ten struktury iteracyjne są tak nazywane, ponieważ instrukcje do wykonania można powtórzyć raz lub wiele razy. Istnieje wiele rodzajów struktur iteracyjnych z ich specyfiką, jednak wszystkie mają coś wspólnego, mają jeden punkt wejścia, to znaczy są aktywowane podczas wprowadzania danych.
Teraz zobaczymy różne typy struktur iteracyjnych w JavaScriptChociaż w rzeczywistości we wszystkich lub prawie wszystkich językach programowania istnieją w zasadzie te same struktury i służą tym samym celom, różnica polega na sposobie ich napisania, czyli składni.
Zaczniemy od struktury iteracyjnej, która jest prawdopodobnie najprostsza, a także najczęściej używana. Mamy na myśli strukturę Jeśli.
JEŻELI strukturaMówię, że jest to najprostsze od momentu wprowadzenia informacji i po jej zweryfikowaniu to, co robi nasz program, to to, że jeśli spełniony jest wcześniej ustalony warunek, wykonujemy zdanie lub zdania, które wcześniej zdefiniowałeś w kodzie. Z drugiej strony, jeśli ten warunek nie jest spełniony, opuszcza strukturę i nie wykonuje kodu, który jej towarzyszy.
Przykład z kodem JavaScript jest następujący:
If (x) {alert ("Wartość jest prawdziwa"); } Tak proste jak to. Mówimy tylko, że jeśli zmienna, którą wprowadzimy (x) jest prawdziwa, napisz "Wartość jest prawdziwa", a jeśli nie jest prawdziwa, to nic nie pisz. Można to również wyrazić za pomocą If (x == true) bardzo ważne jest, aby nie pomylić operatora ==, który porównuje obie wartości z = To, co robi, to przypisanie wartości po lewej stronie wartości po prawej stronie.
Ta struktura sama w sobie jest używana do walidacji każdego rodzaju danych wejściowych w bardzo powtarzalny sposób, jednak zwykle towarzyszy jej inna struktura o nazwie w przeciwnym razie.
Else jest używany jako uzupełnienie if ponieważ jeśli warunek ustalony przez if nie jest spełniony i jest kontynuowany z else, instrukcja lub instrukcje powiązane ze wspomnianą strukturą kontrolną są automatycznie wykonywane, jak widać w następującym przykładzie:
If (x) {alert ("Wartość jest prawdziwa"); } else {alert ("Wartość jest fałszywa"); } Podobnie jak w poprzednim przykładzie, jeśli wprowadzone dane x są prawdziwe, napisz „Wartość jest prawdziwa”. Różnica w stosunku do poprzedniego przykładu, w którym jeśli x nie było prawdziwe, to nic nie zrobiła, polega na tym, że teraz, gdy przechodzi do else, bezpośrednio zapisuje „Wartość jest fałszywa”.Jest to bardzo przydatne, jeśli informacja może być tylko prawdziwa lub fałszywa, czarna lub biała, tak lub nie, lub jakakolwiek inna kombinacja binarna lub jedna lub druga. Zwykle jednak zdarza się, że chcemy wiedzieć, czy wprowadzane przez nas dane spełniają któreś z kilku warunki, które są wyłączneNa przykład, jeśli chcemy wiedzieć, czy nasz zawodnik jest obrońcą, pomocnikiem, bramkarzem czy napastnikiem. To zawsze będzie tylko jedna z czterech rzeczy, a tutaj z if and else nie działa dla nas.
W takim przypadku możemy użyć inaczej, jeśli struktura co to znaczy, jeśli nie. Możemy użyć wszystkich pozostałych, jeśli zawsze tego chcemy, po naszej pierwszej strukturze if i przed ostatnią, która będzie miała wartość else, jak widać w poniższym kodzie:
If (gracz == bramkarz) {alert ("Gracz jest bramkarzem"); } else if (player == obrona) {alert („Gracz jest obroną”); } else if (player == pomocnik) {alert („Gracz jest pomocnikiem”); } else {alert ("Gracz jest do przodu"); } W ten sposób program najpierw sprawdza, czy jest to bramkarz. Jeśli tak, to pisze, jeśli nie idzie do pierwszego innego, jeśli sprawdza, czy jest to obrona. Jeśli tak, zapisz to. Jeśli nie, przechodzi do następnego bloku, aby sprawdzić, czy jest pomocnikiem. Jeśli tak, zapisz to. Jeśli nie jest to żadna z trzech opcji, przechodzi do ostatniego bloku, zapisując, że jest przesyłany dalej przez odrzucenie.
Struktury, które właśnie widzieliśmy, nie są skuteczne, jeśli kontrole są bardzo powtarzalne, w takim przypadku inne struktury kontrolne, takie jak podczas lub zrób chwilę dla:
PĘTLA PODCZASTa struktura jest znana jako while (co jest dosłownym tłumaczeniem z języka angielskiego) w algorytmice. I jak mówi jego własne znaczenie, jest to pętla, która wykonuje instrukcje podczas warunek lub warunki pozostają prawdziwe, o ile nadal zwracają „prawda” jako wartość.
Dlatego też Struktura tej pętli jest bardzo proste:
podczas (warunek)
{
instrukcje;
}
A prosty przykład w JavaScript może to być:
licznik var = 1; while (liczba <5) {alarm ("liczba"); liczba + = 1; } Jest to tak proste, jak dodawanie po jednym na raz do naszej zmiennej num, aż osiągnie 5.Co się stanie, jeśli warunek nie zostanie spełniony przed wejściem do pętli?
Że pętla nigdy się nie uruchomi. I tu dochodzimy do specjalnego typu pętli while zwanego zrób chwilę. Ta struktura jest używana, jeśli chcemy, aby program przynajmniej raz wszedł w pętlę. Dosłowne tłumaczenie to do… o ile to robi przynajmniej raz, wejdź w pętlę.
Dlaczego zawsze przynajmniej raz wchodzi w naszą pętlę?
Ponieważ jak zobaczymy poniżej, warunek wykonania pętli jest spełniony po jej wykonaniu. To może wydawać się skomplikowane, ale zobaczymy, że jest bardzo proste:
zmienna fakt = 1; liczba zm = 10; zrobić {fakt = liczba * fakt; liczba--; } while (liczba> 0); ostrzeżenie (liczba); To byłby przykład.
Co dzieje się w tym przykładzie?
Ten pierwszy wchodzi do pętli i wykonuje dwie instrukcje, mnożąc wynik przez liczbę, a następnie zmniejszając liczbę. Ten proces powtarza się, aż nasza liczba wynosi 1. Po wyjściu z pętli zapisz liczbę, która początkowo wynosiła 10, a teraz jest 1.
Tę pętlę można by następnie zapisać dokładnie tak samo za pomocą while. Z drugiej strony, jeśli w inicjalizacji var num = 0; wchodzi w pętlę, czy instrukcje i num pozostają z wartością -1, co nie miałoby miejsca z while, ponieważ nie wszedłby w pętlę iw ten sposób zrobił to raz.
Oczywiście jest to bardzo prosty przykład mało przydatny, ale podczas programowania bardzo interesujące jest, jeśli chcemy, aby menu zostało wyświetlone przynajmniej raz.
Po obejrzeniu pętli while i wykonaniu while, zobaczymy, co moim zdaniem jest najczęściej używane w programowaniu. Mówimy o słynnej pętli dla.
DLA strukturyJest to najczęściej używana pętla ze względu na swoją wydajność, chociaż jest bardziej złożona niż poprzednie struktury iteracyjne.
Ma następującą postać:
dla (kolejność inicjalizacja; stan; Kolejność aktualizacja)
{
Instrukcje do wykonania
}
I jego operacja jest bardzo prosta:
W pierwszej części pętli inicjowana jest jedna lub więcej zmiennych, to znaczy otrzymują wartość. Po pierwszym średniku definiowany jest warunek, który musi być spełniony, aby wykonać instrukcje. Ostatnia część nawiasu, aktualizacja, to wartość, która zostanie przypisana zmiennym, które zostały zainicjowane.
Bardzo proste, dopóki spełniony jest określony warunek, instrukcje wewnątrz pętli for są wykonywane. Po jego wykonaniu aktualizujemy wartości zmiennych użytych w warunku.
Teraz zobaczymy przykład napisany w JavaScript:
for (i = 0; i <10; i ++) {alert ("Nadal jest mniej niż 10"); } Stworzyliśmy i zainicjalizowaliśmy zmienną i o wartości 0. Należy pamiętać, że ta część pętli wykonuje się tylko za pierwszym razem, w pozostałych przypadkach nie bierze jej pod uwagę, ponieważ jest inicjowana tylko raz . Nasza strefa warunku jest tak długo, jak i jest mniejsze niż 10, a zatem nasza pętla będzie się powtarzać, dopóki i nie będzie mniejsze niż 10.Teraz w grę wchodzi strefa ulepszeń. Gdyby wartość i nie została zmieniona, ponieważ zainicjalizowaliśmy ją na 0, stałaby się nieskończoną pętlą.
W naszej strefie aktualizacji zmieniamy wartość naszej zmiennej. W przypadku tego przykładu za każdym razem, gdy wykonywana jest pętla, wartość i jest zwiększana o 1, ale można również ustawić inne instrukcje, takie jak mnożenie, odejmowanie itp.
ten dla pętli jest bardzo przydatny w świecie programowania i chociaż jest mniej powszechny, wymaga specjalnego przypadku. Chociaż jest to zwykle używane w programowaniu obiektów, które są już dość zaawansowane, to zastosowanie, które można wykonać w tablicach, jest interesujące.
Pętla dla w to, co robi, to przejście przez tablicę, która efektywnie przechodzi przez wszystkie jej elementy. Zdefiniowana tablica, kod wygląda następująco:
var array = ["Pierwszy", "Drugi", "Trzeci", "Czwarty"]; for (i w tablicach) {alert ("Kurs: tablica (i)"); } Pisze wszystkie dostępne kursy od pierwszego do czwartego.
Na koniec porozmawiamy o innej z najczęściej używanych struktur kontroli przepływu, czyli o pętli przełączania, co oznacza wybór w języku angielskim.
Pętla PRZEŁĄCZNIKUżywamy tej struktury prawie zawsze, gdy chcemy stworzyć menu z różnymi opcjami. Jest to rodzaj optymalizacji powtarzania pętli else if, które widzieliśmy wcześniej i które działają znacznie lepiej i nie są zbędne. Używamy go wtedy, gdy chcemy wielokrotnie sprawdzać tę samą zmienną, czyli wybierać cechę nad zmienną, która wyklucza ją z posiadania innej.
ten Zmień kształt jest następny:
przełącznik (litera) {przypadek a: instrukcje; złamać; przypadek b: instrukcje; złamać; przypadek c: instrukcje; złamać; przypadek d: instrukcje; złamać; domyślnie: instrukcje; złamać; } Do poprzedniej pętli jest przekazywana zmienna, w tym przypadku litera. Sprawdza tę zmienną iw zależności od tego, w którą wchodzi i wykonuje jedną lub drugą instrukcję, a następnie wychodzi z pętli. Aby wprowadzić każdą z dostępnych opcji naszej zmiennej letter, używana jest wielkość liter słowa zastrzeżonego. Pętla kończy się za pomocą słowa kluczowego break, którym jest a instrukcja skoku, która przerywa lub modyfikuje przebieg programu, w tym przypadku wymuszając przedwczesne wyjście z pętli. Jednak wpisanie tego słowa nie jest obowiązkowe.
W ten sposób nie ucinalibyśmy przepływu programu i nie sprawdzali reszty opcji (o czym wiemy, że nie będzie prawdą) więc będzie mniej optymalny. Bardzo ważne jest, aby to zauważyć kontrole są wykonywane w kolejnościDlatego jeśli wiemy, która opcja lub opcje będą najczęściej używane, lepiej umieścić je na pierwszym miejscu.
ten domyślna wartość który widzimy w kodzie jest używany, jeśli wprowadzona wartość nie pasuje do żadnego przypadku. W takim przypadku automatycznie przeskakuje do domyślnych. Nie jest jednak obowiązkowe umieszczanie wartości domyślnych w naszym kodzie.
