Linux / Unix - Pierwsze kroki z wierszem poleceń

Widzieliśmy już, czym jest Linux/Unix i jak zainstalować jedną z jego najpopularniejszych dystrybucji (Ubuntu), więc od teraz wejdziemy w sprawę, co można zrobić z Linuksem za pomocą wiersza poleceń, będziemy zobaczymy setki (jeśli nie wszystkie) poleceń wraz z ich opcjami, odkryjemy skróty do spełniania określonych funkcji i nauczymy się tworzyć skrypty. W każdym razie pod koniec tej nowej serii samouczków powinniśmy być w stanie przyzwoicie korzystać z wiersza poleceń i być przygotowani do tworzenia zaawansowanych konfiguracji naszego systemu.
W tej serii samouczków obrazy będą pochodzić z mojej maszyny wirtualnej, na której zainstalowano Ubuntu, ale zasadniczo wszystkie polecenia i techniki, które tutaj zobaczymy, będą mogły być przeniesione do systemu Mac OS, Unix lub dowolnej innej dystrybucji Linuksa.
Ok, może się to różnić w zależności od systemu operacyjnego, zwykle będziesz szukał programu o nazwie „Terminal”, który jest w Aplikacje -> Narzędzia jeśli jesteś na Macu, w niektórych dystrybucjach Linuksa jest to Aplikacje -> System lub Aplikacje -> Narzędzia.
W mojej wersji Ubuntu jest w Komputer -> usr -> udostępnij -> aplikacje ale ponieważ Ubuntu ma boczny „Dock”, przeciągnąłem go do niego z odpowiedniego folderu.

W innych dystrybucjach Linuksa możesz również uzyskać dostęp do wiersza poleceń, klikając prawym przyciskiem myszy na pulpicie i wybierając opcję „Otwórz terminal”.
Wspomnieliśmy wcześniej, że oprogramowanie odpowiedzialne za interpretację i wykonywanie wszystkich poleceń nazywa się „powłoką”. Istnieją różne typy "powłok", ale najczęstszym jest bash (powłoczka Bourne'a) i jest to ten, który domyślnie zawiera większość dystrybucji Linuksa. Aby dowiedzieć się, jakiej wersji powłoki używasz, możesz uruchomić w terminalu następujące polecenie:

echo $ SHELL

Które powinny wyświetlić monit o lokalizację i nazwę twojej powłoki, te samouczki będą używać "bash".

Skrót:Terminale zapisują historię wykonanych poleceń, dlatego jeśli chcesz ponownie uruchomić polecenie, możesz naciskać w górę, aż dojdziesz do polecenia, którego szukasz, a nawet możesz je edytować, przesuwając kursor od lewej do prawej.
Zaczniemy od najbardziej podstawowych poleceń.
pwd
Polecenie pwd jest skrótem wyrażenia „drukuj katalog roboczy”, który mówi powłoce, że powinna wydrukować do konsoli ścieżkę bezwzględną, w której aktualnie pracujesz.

Termin „ścieżka bezwzględna” odnosi się do dokładnego adresu w systemie, do którego się odwołuje, począwszy od katalogu głównego do arkusza, do którego naprawdę chcesz uzyskać dostęp, i zawsze zaczyna się od ukośnika (/). Dodatkowo ścieżka może być „względna”, co jak sama nazwa wskazuje, odnosi się do ścieżki z bieżącej lokalizacji do wspomnianego arkusza i nie korzysta z paska (/) na początku.
Powodem, dla którego mówię o „root” i „leaf”, jest to, że struktura plików systemu (wszystkich systemów operacyjnych) jest hierarchiczna w postaci drzewa, które można zobaczyć w następujący sposób:

W ten sposób, jeśli chcesz kontynuować nawigację w dół drzewa, musisz wiedzieć, jakie liście (lub gałęzie) istnieją w katalogu, w którym się znajdujesz, do tego używamy kolejnego polecenia.
ls [opcje] [lokalizacja]
Kolejne podstawowe polecenie, które wyświetla listę plików i katalogów znajdujących się w folderze docelowym. To, co jest w nawiasach, jest opcjonalne i pozwala nam modyfikować sposób wyświetlania wyników oraz folder, który chcemy przejrzeć.

W tym przypadku możemy zobaczyć, jak to mniej więcej działa. Pierwsze polecenie wyświetla prostą listę tych katalogów i plików w bieżącym katalogu. Drugi wyświetla je za pomocą opcji "-l", która jest długą listą i pokazuje uprawnienia, które mają do obiektu, liczbę bloków, właściciela tego samego, grupę do której należy, zajmowaną przestrzeń, data i godzina modyfikacji, a na końcu nazwa pliku lub katalogu. Trzecia zawiera listę plików i katalogów w folderze „Dokumenty”.
Notatka:Istnieją inne dodatkowe opcje, które można dodać, wśród nich jest "-a", który pokazuje pliki i dokumenty, w tym te, które są ukryte.
Na koniec, aby przejść do katalogu, używamy następującego polecenia.
cd [lokalizacja]
W skrócie „Zmień katalog”, to polecenie przenosi monit do określonej ścieżki, bezwzględnej lub względnej. Jeśli ścieżka nie zostanie podana, przeniesie Cię bezpośrednio do katalogu "domowego" (którym w przypadku mojego użytkownika "manuel" jest /home/manuel).
To wszystko na razie, będziemy kontynuować z kolejnymi poleceniami w następnym samouczku. Czekam na Wasze komentarze do następnego razu!Podobał Ci się i pomógł ten samouczek?Możesz nagrodzić autora, naciskając ten przycisk, aby dać mu pozytywny punkt